Reşat Nuri Güntekin’in romanıdır (1928). Reşat Nuri bu romanında, katı ahlak prensipleriyle hayatın acı gerçekleri arasındaki tezat ve çatışmayı, bir baba-evlat münasebeti içinde anlatır. İnsanları sert ahilik prensiplerine göre değerlendiren öğretmen Zehra, kötü, düşkün bir insan olarak tanıdığı babasının hatıra defterini okuduktan sonra, daha önceleri farklı bir açıdan değerlendirdiği olayların arkasındaki acı gerçekleri görür, babasını affeder ve acımak nedir öğrenir. Bir memur olan babası Mürşit Efendi de memuriyet hayatına başlarken birtakım prensiplere sahiptir, fakat tatbikatta bunların birbiriyle çatıştığını görmüş, iş ve aile çevresinin kendisini yavaş yavaş mutlak bir düşüşe götürmesine karşı koyamamıştır. Kendisi düşerken, yatılı okula verdiği kızı Zehra’yı çevrenin zararlı tesirinden uzaklaştırabilmiştir. Romancı, Mürşit Efendi’nin düşüşünü anlatırken, arka planda, memurluk hayatının bütün sakat mekanizmasını da verir.
Yorum Ekle